مرا ببخش اگر چشم های بی تابم
برای آمدنت تا سحر نگهبان بود
و روز تا به شب این قلب خسته و رنجور
اسیر عشق تو و بی سبب پریشان بود
مرا ببخش اگر خسته می شدم گاهی
و اشک های من آن لحظه از تو پنهان بود
مرا ببخش اگر لحظه های دلتنگی
دوای درد من خسته عطر باران بود
مرا ببخش زان که گاه شب تا صبح
دو دیده ام ز برای غم تو گریان بود
دگر سراغی از آن چشم ها نمی گیرم
مرا ببخش که بخشیدن تو آسان بود ...!
نظرات شما عزیزان: